مقایسه اثرات جلبک خشک (کلرلای پودری) با جلبکهای تازه (isochrysis galbana و nannochloropsis oculata) بر فاکتورهای رشد، تولید مثل و ترکیبات بدنی روتیفر آب شور brachionus plicatilis

تحقیقات مختلف اثبات نموده اند که رشد و محتوای بیوشیمیایی روتیفرها می تواند تحت تاثیر نوع غذا و غلظت مواد غذایی تغییر نماید. ریز جلبک ها به عنوان یکی از منابع غذایی مهم برای کشت روتیفرها به ویژه از لحاظ شاخص های نظیر رشد، بقا، میزان پروتئین، چربی و اسیدهای چرب، ضروری می باشند. لذا تحقیق حاضر جهت مقایسه جلبک خشک (کلرلای پودری) و جلبک های تازه (ایزوکرایسیس گالبانا و نانوکلروپسیس آکولاتا) بر رشد، تولیدمثل و ترکیبات بدنی روتیفر آب شور طرح ریزی گردید. از سه جلبک فوق با دو غلظت cell/ml106×5/2 و cell/ml 106×5 در پرورش روتیفرها استفاده گردید. کشت روتیفرها در شرایط استاندارد و در ظروف پلاستیکی 500 میلی لیتری صورت گرفت. تراکم اولیه روتیفرها در تیمارهای مختلف 30 عدد در میلی لیتر بود. نتایج نشان داد میزان رشد جمعیتی روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا (cell/ml106×5) بیشتر از روتیفرهای تغذیه شده با نانوکلروپسیس و پودر کلرلا بود (p<0/05) هرچند در غلظت cell/ml106×5/2 تفاوت معنی داری در روز دهم روتیفرهای تغذیه شده با ایزوکرایسیس گالبانا و نانوکلروپسیس آکولاتا مشاهده نشد (p>0/05). بیشرین تعداد ماده های تخم دار در روتیفرهای تغذیه شده با ایزوکرایسیس گالبانا (cell/ml106×5)مشاهده شد (p<0/05) که تفاوت معنی داری با سایر تیمارها داشت (p<0/05). بیشترین تعداد تخم ها نیز در روتیفرهای تغذیه شده با تراکم cell/ml106×5/2 و cell/ml 106×5 جلبک ایزوکرایسیس گالبانا مشاهده شد. نرخ رشد ویژه و نرخ تخم روتیفرهای تغذیه شده با دو تراکم cell/ml106×5/2 و cell/ml 106×5 جلبک ایزوکرایسیس گالبانا بیشتر از سایر تیمارها بود (p<0/05) در حالیکه نرخ رشد ویژه و نرخ تخم روتیفرهای تغذیه شده با پودر کلرلا کمترین میزان بود. حداکثر اندازه بدن و تخم روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسس گالبانا با تراکم cell/ml 106×5 مشاهده شد. در حالیکه تفاوت معنی داری در اندازه بدن و تخم روتیفرهای تغذیه شده با سه جلبک با تراکم cell/ml106×5/2 مشاهده نشد. بیشترین محتوای پروتئین در روتیفرهای تغذیه شده با پودر کلرلا و حداکثر چربی در روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا مشاهده شد. آنالیز اسیدهای چرب نشان داد که میزان dha در روتیفرهای تغذیه شده با جلبک ایزوکرایسیس گالبانا به طور معنی-داری بیشتر از سایر تیمارها بود. در حالیکه میزان epa در روتیفرهای تغذیه شده با نانوکلروپسیس آکولاتا به طور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود. مطالعه حاضر نشان داد که جلبک های تازه نسبت به پودر جلبک کلرلا رشد بهتری را در روتیفر b. plicatilis ایجاد نمود.